เราอายุ 28 ย่างเข้า 29 ทำงานที่หน่วยงานรัฐ เป็นเจ้าหน้าที่ตำแหน่ง ธรรมดาไม่มียศ อะไร เรากำลังเรียนโท ใกล้จะจบแล้ว
ส่วนแฟนเรา อายุ 33 อย่าง 34 รับราชการ ตำแหน่งอยู่ในระดับดี มีหน้ามีตา มียศ พอสมควร เรียนจบโท
เราทั้งคู่ ทำงานที่ กทม ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน อยู่คอนโดที่แฟนซื้อไม่มีภาระสำหรับที่อยู่อาศัย เราซื้อรถแล้วช่วยกันเรื่องค่างวดรถคนละครึ่ง
หนี้สินที่มีก็แค่ค่างวดรถ ซึ่งไม่ได้กระทบค่าใช้จ่ายอะไร
เราคบกับแฟนมา 3 ปี จะเข้าปีที่ 4 แล้ว แต่เราไม่เคยไปบ้านแฟนเลย รู้แค่อยู่จังหวัดใกล้ กทม. ซึ่งระยะทางบ้านเค้ากับ กทม ก็แค่100 กิโล.
ไม่ได้ไกลเลย แต่เค้าไม่คิดจะชวนเราไป เราเคยถามว่าทำไมไม่พาไป เหตุผลที่ได้คือ บอกไม่มีเวลา ซึ่งเราพยายามจะเข้าใจ วันธรรมดาทำงาน แต่เสาร์ อาทิตย์เรามีเรียนโท อันนี้เราเข้าใจ แต่บางทีเรามีวันหยุดเค้าก็ไม่คิดจะชวน มีเหตุการณ์หนึ่งที่เราไปต่างจังหวัดด้วยกัน ซึ่งมันผ่านจังหวัดบ้านเค้า แต่เค้าไม่พาเราแวะเลย ให้เหตุผลว่า ไม่มีใครอยู่บ้าน ไม่ใช่ทาง นี้บ้าง เราก็ต้องทำเป็นเข้าใจเหมือนเดิมทั้งที่ในใจเสียใจมาก 3 ปีที่คบกัน ครอบครัวเรา ญาติเรา คนรอบข้างฝ่ายเรารู้ว่าเป็นแฟนกัน แต่ฝ่ายเค้าเราไม่รู้จักใครเลย แม้กระทั้งเบอร์ติดต่อ เพื่อนในเฟสเราก็ไม่มีคนในครอบครัวเค้า เราเคยเจอครอบครัวเค้า 2 ครั้ง ในงานบวชเค้าซึ่งเป็นงานบวชที่หน่วยงานเค้าจัดขึ้น หลังจากนั้นก็ไม่เคยเจออีกเลย เค้าเป็นคนบ้างาน หวังตำแหน่งที่สูงขึ้น ใส่ใจแต่งาน แต่เค้าลืมใส่ใจเรา
เราเคยถามเรื่องแต่งงาน เค้าให้เหตุผลว่า ไม่มีเวลา เราเคยถ้าเรื่องให้ ผู้ใหญ่ไปคุยกันก่อนไหม ไม่แต่งก็ได้เราอยากให้ พ่อแม่เราสบายใจ หายห่วงเรา เค้าก็ให้เหตุผลแบบเดิม คือครอบครัวเค้าไม่มีเวลา เวลาไม่ตรงกัน ถ้าเป็นแบบนี้เราจะต้องรออีกนานแค่ไหน เราต้องการสร้างครอบครัว เราอยากมีลูก เราอยากทำให้พ่อแม่เราสบายใจหายห่วงสักที คบกันมาไม่เคยพูดถึงเรื่องอนาตค พูดแต่อนาตคเรื่องงานว่าจะเป็นตำแหน่งนี้ให้ได้ แล้วเค้าก็ชอบมากดดันเราเรื่องงาน ชอบว่างานเราไม่มั่นคงเหมือนข้าราชการ อันนี้เราเข้าใจแต่เราก็พยายามอยู่ บ้างทีเค้ากดดันเราจนเราไม่เป็นตัวของตัวเอง เพื่อนๆมีวิธีอยู่กับเรื่องแบบนี้ยังไงหรือเราควรทำอย่างไรดี
คบกันมา 3 ปี ผู้ชายไม่เคยพาไปที่บ้าน
ส่วนแฟนเรา อายุ 33 อย่าง 34 รับราชการ ตำแหน่งอยู่ในระดับดี มีหน้ามีตา มียศ พอสมควร เรียนจบโท
เราทั้งคู่ ทำงานที่ กทม ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน อยู่คอนโดที่แฟนซื้อไม่มีภาระสำหรับที่อยู่อาศัย เราซื้อรถแล้วช่วยกันเรื่องค่างวดรถคนละครึ่ง
หนี้สินที่มีก็แค่ค่างวดรถ ซึ่งไม่ได้กระทบค่าใช้จ่ายอะไร
เราคบกับแฟนมา 3 ปี จะเข้าปีที่ 4 แล้ว แต่เราไม่เคยไปบ้านแฟนเลย รู้แค่อยู่จังหวัดใกล้ กทม. ซึ่งระยะทางบ้านเค้ากับ กทม ก็แค่100 กิโล.
ไม่ได้ไกลเลย แต่เค้าไม่คิดจะชวนเราไป เราเคยถามว่าทำไมไม่พาไป เหตุผลที่ได้คือ บอกไม่มีเวลา ซึ่งเราพยายามจะเข้าใจ วันธรรมดาทำงาน แต่เสาร์ อาทิตย์เรามีเรียนโท อันนี้เราเข้าใจ แต่บางทีเรามีวันหยุดเค้าก็ไม่คิดจะชวน มีเหตุการณ์หนึ่งที่เราไปต่างจังหวัดด้วยกัน ซึ่งมันผ่านจังหวัดบ้านเค้า แต่เค้าไม่พาเราแวะเลย ให้เหตุผลว่า ไม่มีใครอยู่บ้าน ไม่ใช่ทาง นี้บ้าง เราก็ต้องทำเป็นเข้าใจเหมือนเดิมทั้งที่ในใจเสียใจมาก 3 ปีที่คบกัน ครอบครัวเรา ญาติเรา คนรอบข้างฝ่ายเรารู้ว่าเป็นแฟนกัน แต่ฝ่ายเค้าเราไม่รู้จักใครเลย แม้กระทั้งเบอร์ติดต่อ เพื่อนในเฟสเราก็ไม่มีคนในครอบครัวเค้า เราเคยเจอครอบครัวเค้า 2 ครั้ง ในงานบวชเค้าซึ่งเป็นงานบวชที่หน่วยงานเค้าจัดขึ้น หลังจากนั้นก็ไม่เคยเจออีกเลย เค้าเป็นคนบ้างาน หวังตำแหน่งที่สูงขึ้น ใส่ใจแต่งาน แต่เค้าลืมใส่ใจเรา
เราเคยถามเรื่องแต่งงาน เค้าให้เหตุผลว่า ไม่มีเวลา เราเคยถ้าเรื่องให้ ผู้ใหญ่ไปคุยกันก่อนไหม ไม่แต่งก็ได้เราอยากให้ พ่อแม่เราสบายใจ หายห่วงเรา เค้าก็ให้เหตุผลแบบเดิม คือครอบครัวเค้าไม่มีเวลา เวลาไม่ตรงกัน ถ้าเป็นแบบนี้เราจะต้องรออีกนานแค่ไหน เราต้องการสร้างครอบครัว เราอยากมีลูก เราอยากทำให้พ่อแม่เราสบายใจหายห่วงสักที คบกันมาไม่เคยพูดถึงเรื่องอนาตค พูดแต่อนาตคเรื่องงานว่าจะเป็นตำแหน่งนี้ให้ได้ แล้วเค้าก็ชอบมากดดันเราเรื่องงาน ชอบว่างานเราไม่มั่นคงเหมือนข้าราชการ อันนี้เราเข้าใจแต่เราก็พยายามอยู่ บ้างทีเค้ากดดันเราจนเราไม่เป็นตัวของตัวเอง เพื่อนๆมีวิธีอยู่กับเรื่องแบบนี้ยังไงหรือเราควรทำอย่างไรดี